مهمترین مقاصد اخلاق اسلامی رحمت الله خردنیا مسایل اخلاقی و ارزش‎ها در اسلام جایگاه ویژه‎ای دارند به گونه‎ای که یک چهارم آیات قرآن و حجم زیادی از فرمایشات رسول الله صلی الله علیه و سلم به ارزش‎ها و مسایل اخلاقی اختصاص دارد. اخلاق، رفتار و ارزش‎های اسلامی سه هدف و ویژگی خیلی بارز و مهم دارند که آن را از ادیان و مدارس فکری دیگر ممتاز می‎کند که این اهداف عبارتند از: خدا آرامش درونی خود شخص خوشحالی مخاطب اسلام از ما انتظار دارد که وقتی رفتاری ارزشی و اخلاقی انجام می‎دهیم، انگیزه‎ی اول ما رضایت خدا باشد و و در مراحل بعدی آرامش خود و خوشحالی دیگران را نیز مد نظر قرار دهیم. هدفمند نمودن اخلاقیات و ارزش‎ها رکنی اساسی از پروسه‎ی بزرگ بندگی انسان برای خداست. با ذکر چند مثال، موضوع را روشن‎تر توضیح می‎دهم: به عنوان مثال ممکن است در ادیان و مکاتب فکری دیگر، لبخند زدن و خندیدن فقط نوعی تحرک در فک انسان ایجاد کند و تا حدودی منافعی به خود شخص و مخاطبش احیانا برساند، ولی در مکتب اسلام لبخند زدن در گام اول یک صدقه محسوب می‎شود و انسان مؤمن آن را برای رضای خدا انجام می‎دهد، چنان‎که پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمود: تبسم نمودن تو در صورت برادرت نوعی صدقه است و در گام دوم لبخند زدن باعث آرامش خود شخص می‎شود و در گام سوم انسان مؤمن با لبخند زدن می‎خواهد خوشحالی و سرور را به همنوع و مخاطبش منتقل کند. این سه مقصد (خدا، آرامش نفس، خوشحال نمودن همنوع) در اکثر اخلاق و ارزش‎های اسلامی جاری است. وقتی یک انسان مؤمن لقمه‎ی غذا را در دهان همسرش می‎گذارد باز این سه هدف وجود دارد، یعنی ابتدا چون پیامبر صلی الله علیه و سلم فرموده است: گذاشتن لقمه در دهان همسر نیز نوعی صدقه است، انسان مؤمن جهت کسب ثواب و رضایت خدا این عمل را انجام می‎دهد و ثانیا برای اینکه به روابط خانوادگی استحکام ببخشد و به خود آرامش بدهد، لقمه را در دهان همسرش می‎گذارد و ثالثا برای خوشحال نمودن همسرش این فعل را انجام می دهد. ممکن است افرادی فقط به خاطر نمایشی عاشقانه این کار را انجام دهند و با این رویکرد چه بسا زیاده‎روی در این عمل باعث رنجش و کدورت طرف مقابل نیز بشود، اما عاشقانه ترین وجه بدون تردید انجام دادن کار با این سه هدف است و هر زمان که یکی از این سه هدف محقق نشود ممکن است آن رفتار دیگر ارزش خود را از دست بدهد. وقتی انسان مؤمن فرزند خود را در آغوش می‎گیرد نیز این سه هدف بایستی وجود داشته باشند، اول رضایت خدایی که خالق او و فرزند است و وظیفه‎ی تربیت فرزند را به او سپرده است و دوم آرامش و سلامت درونی خودش را تامین می‎کند و سوم نیز باعث خوشحالی و مسرت فرزندش می‎شود. روان‎شناسان می گویند والدین و مخصوصا پدر بایستی در طول شبانه‎روز ۲۴ بار به فرزندش از طرق مختلف مانند آغوش گرفتن و دست محبت بر سر او کشیدن و یا گفتار محبت‎آمیز، محبت بورزد. و جالب است بدانید در آغوش کشیدن فرزند بیش از آنکه به نفع فرزند باشد، شاید به نفع والدین باشد، چرا که با این عمل بسیاری از اضطراب‎ها و استرس‎ها و بارهای منفی بدن والدین آزاد می‎شود و آنها بدین ‎وسیله از بسیاری از بیماری‎ها در امان می‎مانند. این مقاصد در همه‎ی ارزش‎های اسلامی مانند صداقت، نرمخویی، رعایت قانون، نیکی کردن، مشارکت در امور اجتماعی، مسئولیت‎پذیری، صبوری، عفت و پاکدامنی و … وجود دارد در واقع دین اسلام رفتارهای انسان را ساماندهی و بهینه‎سازی می‎کند و و با هدف‎گذاری برای آن تلاش می‎کند که افکار و اعمال انسان را در راستای ارتباط با خالق و هم‎نوعش توسعه دهد و با اجرای مستمر این تمرین، هم انسانی ربانی و هم انسانی اجتماعی باشد و در دنیا با منطق آخرت زندگی کند.اسلام همین انسان را از گم نمودن هدف بر حذر می‎دارد و نتیجه‎ی آن را تباهی زندگی دنیا و آخرت می‎داند و می‎فرماید: وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكاً وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى * قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَى وَقَدْ كُنتُ بَصِيراً * قَالَ كَذَلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا وَكَذَلِكَ الْيَوْمَ تُنسَى * وَكَذَلِكَ نَجْزِي مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ يُؤْمِن بِآيَاتِ رَبِّهِ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَى (۱۲۴ تا ۱۲۷ طه) یعنی: و هركه از ياد من روي بگرداند (و از احكام كتابهاي آسماني دوري گزيند)، زندگي تنگ (و سخت و گرفته‎اي) خواهد داشت؛ (چون نه به قسمت و نصيب خدادادي قانع خواهد شد، و نه تسليم قضا و قدر الهي خواهد گشت) و روز رستاخيز او را نابينا (به عرصه قيامت گسيل و با ديگران در آنجا) گرد مي‎آوريم. خواهد گفت: پروردگارا! چرا مرا نابينا (برانگيخته‎اي و به عرصه قيامت گسيل داشته و در آنجا) جمع آورده‎اي؟ من كه قبلاً (در دنيا) بينا بوده‎ام. (خدا) مي‎گويد: همين است (كه هست و بچش نتيجه نافرماني را). آيات (كتاب‎هاي آسماني، و دلائل هدايتِ جهانيِ) من به تو رسيد و تو آنها را ناديده گرفتي؛ همان گونه هم تو امروز ناديده گرفته مي‎شوي (و بي نام و نشان در آتش رها مي‎گردي). ما اين گونه سزا مي‎دهيم كسي را كه افراط (در عصيان) و تفريط (در پرستش و عبادت) پيش مي‎گيرد و به آيات پروردگارش ايمان نمي‎آورد. مسلّماً عذاب آخرت بسيار سخت‎تر و ماندگارتر (از عذاب اين جهان) است. اصلی‎ترین رسالت چشم، خوب دیدن نشانه‎های خداوند و انتقال روشن آن به عقل و دل است.